Tanikawa dan Puisi Mudah

Roslan Jomel telah terlebih dahulu membuat ulasan tentang Shuntaro Tanikawa di blognya. Saya sendiri tidak berhasrat nak cerita panjang-panjang tentangnya memandangkan emosi saya sekarang terlalu sibuk dengan perkara lain. Tapi dalam kesibukkan itu saya masih kembali kepada sastera, puisi misalnya, untuk mengubat emosi saya.

Setiap pembaca ada citarasanya tersendiri apabila memilih puisi. Dalam komen yang pernah ditulis kepada saya di blog ini ialah minat seorang pembaca kepada puisi jenis abtsrak. Rasanya semua orang faham maksud pembaca ini. Terserahlah, setiap orang ada penyair dan jenis puisi yang diminatinya. Saya dan Roslan Jomel sendiri pun mempunyai taste yang berbeza walaupun kami sama-sama banyak membaca puisi Muhammad Haji Salleh. Antara saya dan Roslan, rasanya dia lebih mengkagumi kehebatan Muhammad Haji Salleh. Hal ini boleh dilihat dalam kebanyakkan pusinya.

Saya suatu masa dahulu turut meminati puisi jenis abstrak. Cerpen yang saya dan baca tulis juga jenis ini. Tapi seorang penulis akan sentiasa berkembang dan berubah seperti seorang manusia itu yang sentiasa berubah bersama aliran masa.

Puisi yang saya minat sekarang ialah yang jenis "accessible." (meminjam diksi yang sering digunakan oleh Billy Collins). Dalam bahasa kita, ia barangkali boleh disebut sebagai puisi mudah. Mudah di sini bukan maksud ringan. Tapi maksudnya ialah mudah untuk masuk dan mudah untuk keluar. Puisi Muhammad Haji Salleh, Tanikawa, Thomas Hardy, Charles Simic, Sharon Olds, dan sudah tentu Billy Collins, boleh masuk dalam kategori ini. Kalau anda pernah membaca puisi Muhammad Haji Salleh atau T. Alias Taib, anda akan faham maksud saya. Puisi mereka tidak membebankan pembacaan kita kerana pintu untu masuk ke dalam puisi mereka dibuka dengan luas. Apa yang kita dapat di dalam puisi itu persoalan lain.

Seperti Muhammad Haji Salleh, Shuntaro Tanikawa ialah penyair yang prolifik. Puisinya mudah dibaca dan banyak mengandungi unsur humor dan ironi. Buat masa sekarang, saya tidak ingin mengulas puisi Tanikawa. Saya sekadar ingin berkongsi dengan anda puisinya yang saya telah baca. Puisi ini ialah salah satu sonetanya yang terdapat di dalam buku di atas:

29

I’m copying down my memories.
Old visions are all good ones.
The winter sunlight that warms my fingers
also falls across today’s empty chair.

Between the window’s outside and inside
a fragment of the world is suspended
As I reach to touch it
the beautiful thing gallops away.

I keep gazing at everything.
My heart reluctantly whispers
but love hushes it.

Today returns;
yesterday is a blur;
I cant imagine the shape of tomorrow.

(Diterjemahkan oleh William I. Elliot dan Kazuo Kawamura)