KRITIKUS SASTERA

Saya ternampak baru-baru ini di Facebook seorang penulis veteran kongsi keratan artikel lama daripada Shahnon Ahmad yang memberi reaksi terhadap komen A. Wahab Ali mengenai novel Tunggul-tunggul Gerigis yang "loya dan muntah" membacanya.  Alasan A. Wahab Ali ialah novel ini mengandungi terlalu banyak pengulangan. Shahnon berpendapat inilah tujuan sebenar novelis menulis karya sebegitu: "Kadang-kadang dalam karya yang dikatakan berseni tinggi itu, kemuntahan, keloyakan, dan kebosanan itulah yang menjadi keutamaan pengarang. Pengarang sengaja berusaha meloya dan memuntahkan pembacanya kerana keloyakan dan kemuntahan itulah kehidupan yang hendak disampaikan."    Apa yang menarik dalam tulisan balas Shahnon ialah beliau menggunakan teknik pengulangan sama yang telah membuat A. Wahab Wali loya dan termuntah.  Kemudian Shahnon memberi contoh beliau sendiri membaca James Joyce yang memang meloyakan sehingga beliau tidak mampu habis membaca Ulysses . Hanya selepas meniliti ...